«ՍԻՈՆԱԿԱՆ ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ» -№15 (II մաս)

«ՍԻՈՆԱԿԱՆ ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ» ԿԱՄ ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԿԱԶՄԱՔԱՆԴԵԼՈՒ ՁԵՌՆԱՐԿ
ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ №15 (II մաս)

Մեր ներգործության արդյունքում, գոյերի օրենքների գործածումը կրճատվել է մինչև նվազագույնի: Օրենքները հեղինակազրկվել են, մեր կողմից այդ ոլորտ ներմուծած ազատական (լիբերալ) մեկնաբանությունների շնորհիվ։ Կարևորագույն քաղաքական և սկզբունքային գործերում ու հարցերում, դատարանները որոշումներ են կայացնում ըստ մեր պատվիրածի, ամեն ինչ դիտարկում այն լույսի ներքո, ինչով մենք ենք պարուրել գոյերի վարչակազմին, իհարկե դրածո անձանց միջոցով, որոնց հետ մենք իբր առնչություն չունենք՝ լրատվական միջոցներով արտահայտած կարծիքներով կամ այլ ճանապարհով … Նույնիսկ օրենսդիրներն ու բարձրագույն վարչակազմը, կուրորեն ընդունում են մեր խորհուրդները: Գոյերի զուտ բնազդային միտքը, ունակ չէ դիտարկելու և վերլուծելու, առավել ևս կանխատեսելու այն, թե դեպի ուր կհասցնի՝ հարցի տվյալ դրվածքը։
Մերոնց ու գոյերի մտածողության այս տարբերության մեջ, կարելի է պարզ տեսնել ընտրյալության ու մարդկայնության դոշմը՝ ի տարբերություն գոյերի բնազդային մտքի։ Նրանք նայում են, բայց չեն տեսնում և չեն հնարում (եթե միայն նյութեղեն իրեր): Այս ամենից պարզ է, որ բնությունն ինքն է նախանշել մեզ համար՝ աշխարհը կառավարելու և տիրելու առաքելությունը։
Երբ վրա կհասնի մեր բացահայտ կառավարման ժամանակը, նրա բարօրությունը դրսևորելու ժամանակը, մենք կփոփոխենք բոլոր օրենսդրությունները, մեր օրենքները կլինեն հակիրճ, պարզ, հաստատուն, առանց ավելորդ մեկնաբանությունների, այնպիսիք, որ ցանկացած մեկն ունակ կլինի դրանք հստակ իմանալու։ Գլխավոր ուղղվածությունը, որը դրանցում ընդգծված կերևա՝ բարձրագույն աստիճանի հասցրած, հնազանդություն է վերադասին։
Այդժամ ցանկացած չարաշահում կվերանա՝ բարձրագույն իշխանության ներկայացուցչի առջև, անխտիր բոլորի պատասխանատվության շնորհիվ։
Այս վերին ատյանից ավելի ցածր մակարդակում կատարվող չարաշահումները կպատժվեն այնպիսի դաժանությամբ, որ ցանկացած մեկի մոտ կկորի սեփական ուժերը փորձարկելու ախորժակը։ Մենք ուշի ուշով կհետևենք վարչակազմի յուրաքանչյուր քային, որից կախված կլինի պետաական մեքենայի ընթացքը, քանի որ այդ ասպարեզում տեղ գտած սանձարձակությունը՝ անկարգապահություն է ծնում ամենուր․ անօրենության կամ չարաշահման որևէ դեպք չի մնա առանց՝ մնացյալի համար օրինակ հանդիսացող պատժի։
Պարտակչությունը, վարչակազմի աշխատակիցների շրջանում համերաշխ թողտվությունը, այս ամենը կանհետանա՝ առաջին իսկ ցուցադրական խիստ պատիժներից հետո: Մեր իշխանության լուսապսակը, նրա բարձր հեղինակությունը պահանջում է նպատակային, այսինքն դաժան պատժամիջոցներ՝ հանուն անձնական շահի կատարած նվազագույն զանցանքի դիմաց,:
Տուժյալը, հնարավոր է և ոչ իր մեղսավորության չափով, կդառանա վարչարարական մարտադաշտում ընկած զինվոր, ի նպաստ Իշխանության, Սկզբունքի և Օրենքի, որոնք թույլ չեն տա որևէ շեղում հանրային ճանապարհից դեպի անձնական, հենց այդ հասարակական անվակառքը ղեկավարողների կողմից։ Օրինակ, մեր դատավորները կիմանան, որ ցանկանալով հպարտանալ հիմար գթասրտությամբ, նրանք խախտում են արդարադատության մասին օրենքը, որը ստեղծված է ՝ թույլ տված զանցանքների համար, մարդկանց որպես օրինակելի խրատ պատժելու, այլ ոչ թե դատավորի հոգևոր որակները ցուցադրելու … Այդ որակները տեղին է ցուցադրել անձնական կյանքում, այլ ոչ՝ հանրային դաշտում, որն իրենից ներկայացնում է մարդկային կյանքի դաստիարակչական հիմքը։
Մեր դատական  անձնակազմը կծառայի 55-ամյա տարիքից ոչ ավելի, նախ որովհետև տարեցները համառորեն կառչած են կանխակալ կարծիքներից և պակաս ունակ՝ ենթարկվելու նոր կարգադրություններին, և երկրորդը, այդ կերպ հնարավորություն կունենանք հասնելու անձնակազմի ճկուն տեղափոխելիությանը,  որն այդպես ավելի հեշտ կծոնաչհվի մեր ճնշման տակ. ով կցանկանա երկար մնալ իր տեղում, դրան արժանանալու համար ստիպված կլինի կուրորեն հնազանդվել: Ընդհանրապես, մեր դատավորներին կընտրենք միայն այն միջավայրից, ուր քաջ գիտակցում են, որ իրենց  դերը դաժանորեն պատժելն ու օրենքները կիրառելն է, այլ ոչ պետական դաստիարակչական ծրագրի հաշվին ազատականության դրսևորման մասին երազելը, ինչպես ներկայումս պատկերացնում են գոյերը…
Տեղափոխման ձեռնարկը կնպաստի նաև ծառայողների աշխատակցական միասնության խարխլմանը և բոլորին կշաղկապի կառավարության շահերին, որից կախված կլինի նրանց հետագա ճակատագիրը: Դատավորների երիտասարդ սերունդը կդաստիարակվի այնպիսի չարաշահումների՝ անթույլատրելիության դիրքորոշմամբ, որոնք հնարավոր է խախտեին մեր հպատակների միջև կայացող փոխհարաբերությունների սահմանված կարգը
Ներկայիս գոյերի դատավորները ներողամտություն են դրսևորում տարատեսակ հանցագործությունների հանդեպ, պատկերացում իսկ չունենալով սեփական կոչումի մասին, որովհետև դատավորներին պաշտոնի նշանակող ներկայիս կառավարիչները, չեն հոգում ներշնչելու նրանց՝ պահանջվող գործի իմացության ու պարտքի զգացումի  կարևորությունը։ Ինչպես կենդանին է իր ձագերին որսի բաց թողնում, նույնպես և գոյերն են իրենց զավակներին շահութաբեր աշխատատեղեր տալիս, չմտածելով բացատրելու՝ թե ինչի համար են դրանք ստեղծված։ Դրանից է որ նրանց կառավարումը փլուզվում է սեփական ուժերով, հենց սեփական վարչակազմի գործողություններից։ Այդ գործողությունների արդյունքի բերված օրինակով, ևս մի դաս քաղենք մեր կառավարման համար։ Մեր կառավարման բոլոր կարևոր ռազմավարական դիրքերից, որոնցից կախված է մեր հասարակական կարգին ծառայողների դաստիրակությունը, մենք արմատախիլ կանենք ազատականությունը։ Այդ դիրքերին կհասնեն միայն նրանք, ովքեր մեր կողմից դաստիարակված կլինեն վարչական կառավարման համար:
Հնարավոր դիտողությանը, թե հին ծառայողների աշխատանքից ազատումը թանկ կնստի գանձարանի վրա՝ կասեմ.  նախ, որ նրանց համար նախօրոք կգտնեն մասնավոր ծառայություն՝ կորցրածի փոխարեն, իսկ երկրորդը՝ նկատեմ, որ մեր ձեռքերում կենտրոնացված կլինեն ամբողջ համաշխարհային փողը, հետևաբար, մեր կառավարությունը չէ, որ պետք է վախենա թանկությունից:
Մեր միահեծանությունը (աբսոլյուտիզմ) հետևողական կլինի ամեն ինչում, ուստի իր յուրաքանչյուր վճռի մեջ, մեր հզորագույն կամքը կլինի հարգված ու անառարկելիորեն իրագործվող, այն կարհամարի ցանակցած տրտունջ,  ցանկացած դժգոհություն, արմատախիլ անելով դրaնց յուրաքանչյուր դրսևորում որևէ գործողության մեջ` դաս ծառայող պատժի միջոցով:
Մենք կլուծարենք վճռաբեկ իրավունքը, որը կանցնի բացառապես մեր տնօրինության տակ՝ կառավարողի տիրապետմանը, քանի որ մենք չենք կարող թույլ տալ, որ ժողովրդի մոտ նույնիսկ կարծիք առաջանա, թե մեր նշանակած դատավորների կողմից՝ սխալ վճիռ է կայացվել։ Եթե նույնիսկ ինչ որ նմանատիպ բան տեղի ունենա, ապա մենք ինքներս կբեկանենք այդ վճիռը, սակայն, այնպիսի մի օրնակ ծառայող պատժի ենթարկելով դատավորին՝  իր դերի ու պարտքի թերըմբռնման համար, որ նման դեպքեր այլևս չեն կրկնվի…
Կրկնում եմ, մենք տեղյակ ենք լինելու մեր վարչակազմի կատարված բոլոր քայլերից, որ էլ մշտապես պետք է հետևել, , որպեսզի ժողովուրդը մեզնից գոհ լինի  քանի որ նա իրավունք ունի լավ կառավարողից՝ լավ պաշտոնյա պահանջելու…
Մեր կառավարումը նահապետական ըեսք կունենա՝ հայրական հոգատարություն մեր Տիրակալի կողմից: Ժողովուրդը գիտե և հպատակները կտենեն ի դեմս նրա՝ հորը, հոգ տանող ամեն մի կարիքի, ամեն մի գործողության, ամեն մի փոխհարաբերության մասին, լինի դա միմյանց միջև, թե նրանց ու կառավարողի։ Եվ այդժամ արդեն, նրանք կհամակվեն մտքով, որ անհնար է լինել առանց այդ հոգատարության ու ղեկավարման, եթե ցանկանում ես ապրել խաղաղ և հանգիստ պայմաններում, որ նրանք ընդունում են մեր կառավարողի տիրակալութունը՝ աստվածացմանը մոտ ակնածանքով, հատկապես երբ համոզվեն, որ պաշտոնաները տեղերու չեն թոխում տիրակալի իշխանությունը սեփականով, այլ լոկ կուրորեն իրականացնում են նրա հրահանգները։ Նրանք ուրախ կլինեն, որ մենք ամեն ինչ կարգավորել ենք նրանց կյանքում, ինչպես վարվում են խելացի խնողները, որոնց ցանկանում են դաստիարակել իրենց երեխաներին լսող ու պարտքի զգացուղությունով։ Քանզի ազգերը, մեր քացաքականության գաղտնիքների  առնչությամբ հավետ անչափահաս երեխաներ են, նույն երպ, ինչպիսին էին նրանց կառավարիչները..
Ինչպես տեսնում եք, ես մեր բռնատիրությունը (դեսպոտիզմը) հիմնավորում եմ իրավունքով ու պարտականությանմբ․ պարտականությունների կատարումը պարտադրող իրավունքը, ն ուղիղ պարտավորությունն է կառավարությա, որն իր հպատակների  հայրն է հանդիսանում։ Այն ունի ուժեղի իրավունք, որպեսզի օգտվի դրանից ի բարօրություն մարդկությանը՝  իր բնական-նախասհմանված կարգին՝ հնազանդությանն ուղղորդելու։ Աշխահում ամեն ինչ հնազանդվում է, եթե ոչ մարդկանց, ապա հանգամանքներին կամ սեփական բնույթին, ամեն դեպքում իրենից ավելի ուժեղին։ Արդ ինչո՞ւ չլինենք այդ ուժեղագույնը, հանուն բարիքի։ Մենք պարտավոր ենք առանց երկմտանքի զոհաբերել առանձին անհատների՝ հաստատված կարգը խախտողներին, քանզի չարի օրինակելի պատիժի մեջ է հենց կայանում, մեծագույն դաստիարակչական խնդիրը։
Երբ Իսրայելական թագավորը իր սուրբ գլխին կդնի  Եվրոպայի կողմից մատուցված թագը, նա կվերածվի աշխարհի պատրիարքի: Նրա մատուցած անհրաժեշտ զոհերը՝ դրանց նպատակաուղղվածությամբ թելադրված,  երբեք չեն հասնի, սեփական գերակայության մոլուցքով տարված գոյերի կառավարությունների՝ դարերի ընթացքում մրցակցության հետևանքով տրված զոհերի քանակին։ Մեր թագավորը մշտապես կգտնվի ժողովրդի հետ անմիջական շփման մեջ, մատուցելով նրան պատվանդանային ճառեր, որոնք անմիջապես, բերնեբերան կտարածվեն աշխարհով մեկ:

 

(շարունակելի)

թարգմանությունը ռուսերն բնագրից՝ Հիքսոս Արթուրի

 

Comments

comments

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*