«ՍԻՈՆԱԿԱՆ ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ» ԿԱՄ ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԿԱԶՄԱՔԱՆԴԵԼՈՒ ՁԵՌՆԱՐԿ
ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ № 3
Ամփոփ- Օձի խորհրդանիշն ու դրա նշանակությունը: Սահմանադրական նժարների անհավասարակշռությունը: Պալատական՝ ահաբեկչությունը: Իշխանությունն ու փառամոլությունը: Խորհրդարանական զեվզեկությունը, երգիծագրեր։ Իշխանության չարաշահումը: Տնտեսական ճորտությունը: «Ժողովրդավարության ճշմարտությունը»: Չարչիներն ու ազնվականությունը: Ջհուդա-մասոնների բանակը: Գոյերի այլասերումը: Սովն ու փողի իրավունքը: Ամբոխն ու «համաշխարհային տիրակալի » թագադրումը: Ապագայի՝ մասոնաենթակա, ժողովրդական կրթարանների ծրագրի հիմնանպատակը: Հասարակարգի մասսին գիտության գաղտնիքը Ընդհանուր տնտեսական ճգնաժամ։ «Մերոնց» ապահովությունը: Մասոնական բռնապետությունը՝ տրամաբանության թագավորություն է: Առաջնորդի կորուստ: Մասոնականությունն ու ֆրանսիական «մեծ» հեղափոխությունը: Բռնապետ արքան Սիոնի արյունից է: Մասոնականության անխոցելիության պատճառները: Մասոնական գաղտնի գործակալների դերը: Ազատությունը:
Այսօր արդեն կարող եմ հայտարարել, որ մեր նպատակն ընդամենը մի քանի քայլ է հեռու: Մի փոքր տարածություն է մնացել, և մեր անցած ողջ ուղին՝ մեր ժողովրդին մարմնավորող Խորհրդանշական Օձի նման, կպարփակի իր շրջափուլը: Երբ այս շրջափակումը եղելություն դառնա, այն աքցանի պես ձիգ՝ կգրկի եվրոպական բոլոր պետությունները:
Ժամանակակից սահմանադրական հավասարակշռությունը փուլ կգա, քանի որ մենք դա տեղակայել էինք անճշտորեն, այն միտումով, որ հակասությունների անընդհատ ճոճքը շարունակվի այնքան ժամանակ, մինչև մաշվեն ու անպետքանան դրանց երաշխավորները։ Իսկ գոյերը ենթադրում էին, թե իրենք ամուր կռել էին՝սահմանադրական կառուցվածքի անսասան հիմքերը և անվերջ սպասում էին՝ որ վերջապես կգա հավասարակշռության պահը: Բայց սահմանադրության պահապանները՝ Թագավորողներն, անջրպետված են սեփական ներկայացուցիչներով, որոնք հիմարացնում են բոլորին, արբեցած իրենց անսահմանափակ ու անվերահսկելի իշխանությամբ : Իշխանություն, որի համար պարտական են՝ իշխանական պալատներում թևածող տեռորին։ Հնարավորություն չունենալով իրենց ժողովուրդների հետ անմիջական շփման՝ թագավորողներն այլևս զրկված կլինեն նրանց օգնությամբ ամրապնդվելու ընդդեմ իշխանատենչների։ Մեր կողմից տարանջատված՝ աչքաբաց Թագավորական Ուժն ու ժողովրդական կույր ուժն այլևս կորցրել են իրենց նշանակությունը, քանզի անզոր են, ինչպես կույրն առանց ձեռնափայտի:
Որպեսզի իշխանատենչներին դրդենք իշխանության չարաշահմանը, մենք իրար հակադրեցինք բոլոր ուժերը, նախապես նրանց մեջ զարգացնելով ազատական (լիբերալ) հակումներն՝ առ անկախության: Այդ ուղղությամբ, մենք հրահրեցինք և խրախուսեցինք ցանկացած նախաձեռնություն, զինեցինք բոլոր կուսակցությունները, իշխանությունը դարձրեցինք նպատակ՝ տարաբնույթ հավակնորդների համար։
Պետությունները մենք վերածեցինք խառնակչությունների թատերաբեմի, ուր խռովություններ են խաղարկվում․․․
Եվս մի փոքր ժամանակ, և սնանկությունն ու անկարգությունները գլուխ կբարձրացնեն ամենուր:
Անխոնջ շատախոսները՝ խորհրդարաններն ու վարչության ժողովները վեր են ածել ճարտասանական մրցասպարեզի: Համարձակ լրագրողներն ու անպատկառ չարաբանություններ հորինողները՝ ամեն օր հարձակվում են վարչական անձնակազմի վրա: Իշխանության չարաշահումները՝ վերջնականապես կործանման կհասցնեն բոլոր հիմնարկները, և ամեն ինչ գլխկոնծի կտա՝ խելակորույս ամբոխի հարվածներից:
Ժողովուրդներն աղքատությամբ ավելի են շղթայված տաժանակիր աշխատանքին, քան նրանց շղթայել էին ստրկությունն ու ճորտատիրական իրավունքը․ որոնցից, այս կամ այն կերպ, կարելի էր ազատվել, և վերջապես, կարելի էր հաշվի նստել դրանց հետ, իսկ չքավորությունից փրկություն չկա: Մենք սահմանադրությունների մեջ ժողովրդի համար պատրանքային իրավունքներ մտցրեցինք: Բոլոր այդ, այսպես կոչված, «ժողովրդի իրավունքները» կարող են գոյություն ունենալ լոկ տեսականորեն, բայց իրականում անկիրառելի են: Ծանր աշխատանքի տակ կքած աշխատավորի համար, իրականում, որևէ արժեք չունեն՝ արտահայտվելու իրավունք ստացած շատախոսները , գործնականի հետ մեկտեղ ցանկացած հիմարություն արծարծելու իրավունք ձեռք բերած լրագրողները, քանզի սահմանադրությունից աշխատավորն այլ օգուտ չունի, բացի այն խղճուկ փշրանքներից, որ մենք ենք նետում նրանց մեր սեղաններից՝ մեր իսկ կազմած օրինագծերի, դրանց ամրագրողների, մեր գործակալների օգտին տված իրենց ձայների դիմաց: Հանրապետական կարգը՝ չքավորի համար մի դառը ծաղր է, քանզի համարյա օրավարձու դարձած աշխատանքի պատճառով, նրանք ի վիճակի չեն լիարժեք օգտվելու դրանից, դեռ ավելին, այն նրանցից խլում է մշտական ու հուսալի աշխատավարձի երաշխիքը՝ կախվածության մեջ պահելով նրան գործատիրոջ կամ գործընկերոջ աշխատելու քմհաճույքից։
Ժողովուրդը մեր առաջնորդությամբ ոչնչացրեց ազնվականությանը, որը ժողովրդի բնատուր պաշտպանն ու ստնտուն էր, պայմանավորված՝ սեփական շահով, որն անքակտելիորեն փոխկապակցված էր ժողովրդական բարեկեցությանը: Ազնվականության ոչնչացումով, ժողովուրդն ընկնելու է «բիրդան աղաների», նորելուկ չարչիների , այդ տռզած ստահակների լծի տակ:
Ահա այդժամ էլ մենք ի հայտ կգանք, ասես աշխատավորների փրկարարներ՝ առաջարկելով նրանց մտնելու մեր հզոր բանակի՝ սոցիալիստների, անարխիստների, կոմունիստների շարքերը, որոնց մենք միշտ աջակցում ենք, իբր թե ելնելով՝ համամարդկային եղբայրական համերաշխության մեր սոցիալական մասոնականության կանոններից: Աշխատավորներին օրենքի ուժով շահագործող ազնվականությունը շահագրգռված էր, որպիսզի աշխատավորները լինեն՝ կուշտ, առողջ և ամուր: Իսկ մեր շահը՝դրան հակառակ, գոյերի այլասերման մեջ է: Մեր իշխանությունը՝ աշխատավորի շարունակական կիսաքաղց ու թույլ վիճակով է պայմանավորված, քանզի այդպես նրանք ո՛չ ուժ, և ո՛չ էլ էներգիա կունենան, դրան ընդդիմանալու: Սովն՝ աշխատավորի վրա ունեցած ավելի հավաստի իրավունք է վերապահում կապիտալին, քան ազնվականին տալիս էր թագավորական օրինական իշխանությունը:
Թշվառությունն ու դրա առաջ բերած նախանձախառն ատելությունը գործի դնելով, մենք կուղղորդենք դժգոհ ամբոխին, և նրա ձեռքերով՝ մեր ճանապարհից կքշենք բոլոր ընդդիմացողներին: Իսկ երբ հնչի մեր «համաշխարհային տիրակալի» թագադրման ժամը, այդ նույն ձեռքերը կսրբեն՝ դրան խոչնդոտել փորձող ամեն ինչ:
Գոյերը հետ են վարժվել մտածել՝ առանց մեր գիտական խորհուրդների: Այդ պատճառով նրանք չեն տեսնում համառորեն անհետաձգելի անհրաժեշտությունը այն ամենի, ինչին մենք անկասելիորեն կհետևենք, երբ հաստատվի մեր թագավորությունը՝ այն է. Հասարակական դպրոցներում պետք է դասավանդվի միասնական, ճշմարիտ, գիտությունը, ամենքից առաջնային՝ գիտություն մարդկային կյանքի կառուցվածքի, հասարակական կացութաձևի, որը ենթադրում է աշխատանքի բաժանում, հետևաբար և, մարդկանց բաժանում՝ դասակարգերի ու խավերի: Պետք է բոլորը հասկանան, որ հավասարություն լինել չի կարող, քանզի ամեն մեկին նախասահմանված են տարբեր գործունեություններ՝ ըստ ունակությունների, և որ բոլորը չեն կարող միևնույն պատասխանատվությունը կրել օրենքի առջեւ, օրինակ, մի ամբողջ խավի շահերը վարկաբեկողը և այլոց չվնասող, միայն սեփական պատվի հետ խաղացողը :
Սոցիալական կառուցվածքի ճշմարիտ գիտությունը, որի գաղտնիքները մենք չենք բացահայտում գոյերին, ցույց կտար բոլորին, որ դիրքն ու աշխատանքը պիտի պահվեն որոշակի շրջանակի մեջ, որպեսզի այն չվերածվի մարդկային տառապանքների ակունքի՝ դաստիարակության և աշխատանքի միջև եղած անհամապատասխանությունից:
Այս գիտությունն ուսումնասիրելուց հետո, ժողովուրդները կամովին կենթարկվեն իշխանություններին, և պետության ներսում՝ նրանց սահմանած կարգին: Գիտության ներկայիս իրավիճակի և մեր կողմից դրա ուղղորդման պայմաններում՝ ժողովուրդը, որ կուրորեն հավատում է տպագիր խոսքին, իր անգիտության մեջ, ենթարկվելով մեր ներշնչած մոլորություններին, թշնամանք է տածում բոլոր խավերի նկատմամբ՝ որոնց իրենից բարձր է համարում, քանզի չի հասկանում դրանց օրինաչափ անհրաժեշտությունն ու յուրաքանչյուրի դերը հասարակական օրգանիզմում:
Նշված թշնամանքն ավելի է սրվում տնտեսական ճգնաժամի համայնապատկերին, որն արգելակում է բորսային գործարքներն ու կասեցնում արդյունաբերությունը:
Մեզ մատչելի բոլոր միջոցներով՝ ոսկով, որն ամբոջությամբ մեր ձեռքում է, առաջացնելով ընդհանուր տնտեսական ճգնաժամ, մենք միաժամանակ փողոց կնետենք աշխատավորների անհամար ամբոխներ՝ եվրոպական բոլոր երկրներում: Այդ ամբոխները հաճույքով կնետվեն կոտորելու նրանց, ում անգիտորեն նախանձել են՝ դեռ մանկությունից, և ում ունեցվածքը՝ հույս ունեն թալանելու այդժամ:
Մերոնց նրանք ձեռք չեն տա, քանի որ հարձակման պահը մեզ հայտնի կլինի և մենք նախապես միջոցներ կձեռնարկենք նրանց պատսպարելու:
Մենք համոզել ենք գոյերին, որ առաջընթացը բոլորին կհանգեցնի՝ բանականության թագավորմանը: Մեր բռնակալությունը կլինի հենց այդպիսին, քանզի նա զանազան խստություններով կկարողանա հանգստացնել բոլոր հուզումները, արմատախիլ անել ազատականությունը՝ բոլոր կազմակերպություններից:
Երբ ժողովուրդը տեսավ, որ հանուն ազատության՝ իրեն զիջումներ են անում և թույլ են տալիս արարքներ, որ արգելված էին մինչ այդ՝ նա իրեն տիրակալ երևակայեց և նետվեց իշխանություն ձեռք բերելու, բայց իհարկե, ինչպես ամեն մի կույր՝ դեմ առավ ամենազանազան խոչընդոտների և սկսեց ղեկավարներ փնտրել: Նախկին դրությանը վերադառնալու փոխարեն, նա իր լիազորությունները զիջեց մեզ:
Հիշենք ֆրանսիական հեղափոխությունը, որին «մեծ» անունը տվինք: Դրա նախապատրաստման գաղտնիքները մեզ հայտնի են, քանի որ այն ամբողջապես՝ մեր ձեռքի գործն էր:
Այդ ժամանակներից սկսած, մենք ժողովուրդներին տանում ենք մի հիասթափությունից՝ մյուսը, որպեսզի նա վերջնականապես հրաժարվի անգամ մեզանից՝ հօգուտ սիոնական արյամբ այն թագավոր-բռնակալի, որին մենք պատրաստում ենք աշխարհի համար:
Ներկայումս, որպես միջազգային ուժ՝ մենք անխոցելի ենք, քանի որ որևէ առանձին վերցրած պետության՝ մեզ վրա հարձակվելու դեպքում, մեզ պաշտպանում են մյուսները: Գոյ ժողովուրդների անսպառ ստորությունը, ուժի առաջ սողալու նրանց հակումը, թուլության հանդեպ նրանց անխղճությունն ու անողոքությունը, զանցանքների նկատմամբ՝ անզիջողականությունն ու հանցանքների նկատմամբ՝ հանդուրժողականությունը, ազատ կարգերի հակասությունները չհանդուրժելու նրանց հատկությունները, համարձակ բռնակալության հանդեպ՝ ճգնավորական համբերատարությունը. ահա թե ինչն է օգնում մեզ՝ պահպանելու մեր անկախությունը: Նրանք հանդուրժում ու դիմանում են ժամանակակից վարչապետ-բռնապետի կատարած այնպիսի չարաշահումներ, որոնցից ամենափոքրի համար՝ կգլխատեին քսան թագավորի:
Ինչո՞վ բացատրել նման հանգամանքը, միևնույն կարգին պատկանող երևույթների նկատմամբ՝ ժողովրդական զանգվածների այդքան անհետևողական վերաբերմունքը:
Իսկ դա բացատրվում է նրանով, որ բռնակալներն իրենց գործակալների միջոցով ժողովրդի ականջին անընդհատ «կաթեցնում» են, թե այս բոլոր դժվարությունները՝ բարձր նպատակի, ժողովուրդների բարեկեցության, միջազգային եղբայրության ու համերաշխության, հավասարության հասնելու , անխուսափելի զրկանքներն են: Նրանց, իհարկե , չի ասվում, որ նման միավորումն իրականանալու է միմիայն մեր տիրապետության ներքո:
Եվ ահա, ժողովուրդն սկսում է մեղադրել արդարներին ու պաշտպանել մեղավորներին` օրըստօրե համոզելով ինքն իրեն, որ իրավունք ունի անել այն՝ ինչ կկամենա: Նման իրադրության շնորհիվ, ժողովուրդը կազմաքանդում է ցանկացած հավասարակշռություն, և ամեն քայլափոխի անկարգություններ է հրահրում:
«Ազատություն» բառը մարդկային հասարակությանը դրդում է հանդես գալ ամեն տեսակ իշխանության դեմ, նույնիսկ՝ աստծո և բնության: Ահա ինչու, մեր իշխանության ժամանակ պետք է այս բառը հեռացնենք մարդկային բառապաշարից՝ իբրև ամբոխին արյունարբու գիշատիչների ոհմակի վերածող կենդանական վարքի սկզբունք:
Ճիշտ է, գիշատիչներն արյամբ հագենալուց հետո, անմիջապես ննջում են, և այդ ժամանակ հեշտ է նրանց շղթայելը: Բայց եթե նրանց արյամբ չսնես՝ չեն քնում և շարունակում են պայքարել:
թարգմանությունը ռուսերն բնագրից՝ Հիքսոս Արթուրի
Leave a Reply