«ՍԻՈՆԱԿԱՆ ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ» ԿԱՄ ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԿԱԶՄԱՔԱՆԴԵԼՈՒ ՁԵՌՆԱՐԿ
ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ №4
Ամփոփ-Հանրապետության փուլերը: Երևացող մասոնականությունը: Ազատությունը և հավատքը: Միջազգային առևտրա-արդյունաբերական մրցակցություն: Վաշխառության դերը: Ոսկու պաշտամունքը:
Ցանկացած հանրապետություն հաղթահարում է մի քանի փուլեր:
Առաջին փուլն իրենից ներակայացնում է տեսողությունը կորցրածի առաջին օրերի խելահեղությունը՝ պատեպատ զարնվելը: Երկրորդը՝ ամբոխավարություն, ինչը կծնի անիշխանականություն, որն էլ անխուսափելիորեն կհանգեցնի բռնատիրության, սակայն ոչ բացահայտ, օրինական և այդ պատճառով պատասխանատու, այլ անհասկանալի ու անտեսանելի, բայց միևնույնն է, որոշակիորեն զգացվող բռնատիրության՝ որևէ գաղտնի կազմակերպության հաստատած, և այնքան ավելի անպատկառ գործող, որքան ավելի լավ է քողարկված զանազան գործակալների թիկունքում, ու վերջինների հաջորդաբար փոխարինելը ո՛չ միայն չի վնասում, այլ նպաստում է գաղտնի ուժին, ազատելով նրան կարճաժամկետ պաշտոնավարողների վարձատրության համար անհրաժեշտ միջոցների ավելորդ վատնումից:
Ո՞վ և ինչպե՞ս կարող է տապալել անտեսանելի ուժը: Իսկ մեր ուժը՝ հենց այդպիսի՛ն է: Երևացող, արտաքին մասոնականությունը՝ միայն մեր նպատակները քողարկելու համար է ծառայում, իսկ այս գաղտնի ուժի գործունեության ծրագիրը և մինչև իսկ դրա գտնվելու վայրը՝ անծանոթ կմնան ժողովրդին:
Բայց և ազատությունը կարող էր լինել չվնասող ու գոյատևել պետական անցուդարձում՝ առանց խաթարելու ժողովուրդների բարօրությունը, եթե հիմնվեր՝ աստծու հանդեպ հավատի և մարդկության եղբայրության սկզբունքների վրա, զերծ մնալով հավասարության մտայնությունից, ինչին հակասում են՝ հնազանդությունը նախասահմանող, հենց արարչական օրենքները։ Այսպիսի հավատի դեպքում՝ ժողովուրդը կկառավարվեր ծխական խնամակալությամբ և կնթանար խոնարհ ու հեզաբարո՝ իր հոգևոր հովվի ձեռքի տակ, հպատակվելով աշխարհիս աստվածային նախախնամությանը։ Ահա թե ինչո՛ւ, պետք է վիժեցնենք հավատը և գոյերի լեզվամտածողությունից արմատախիլ անենք մինչև անգամ Հոգու և Աստվածության սկզբունքը, փոխարինելով դրանք մաթեմատիկական հաշվարկով ու նյութական պահանջմունքով:
Որպեսզի գոյերի միտքը չհասցնի մտորել ու նկատել ինչ որ բան, նրանց պետք է շեղենք արդյունաբերությամբ ու առևտրով: Այսպիսով, բոլոր ազգերը պետք է հետապնդեն սեփական շահը,և դրա համար մղած պայքարի հետևանքով, աչքաթող անեն՝ ընդհանուր թշնամուն: Բայց որպեսզի ազատությունը վերջնականապես կարողանա կործանել ու փչացնել գոյերի հասարակությունը, անհրաժեշտ է արդյունաբերությունը դնել չարաշահման (սպեկուլյատիվ) հիմքերի վրա: Սա կհանգեցնի նրան, որ արդյունաբերությունից ստացված շահույթը չի մնա արդյունաբերողին, այլ կհոսի վաշխառուների`այսինքն մեր գանձարանը:
Գերակայության համար մղված լարված պայքարը, տնտեսական կյանքի վայրիվերումները ստեղծելու են և արդեն իսկ ստեղծել են՝ հիասթափված, սառն ու անգութ հասարակություններ: Վերջիններս արդեն լիարժեք զզվանք են տածում` առ բարձր քաղաքականությունն ու կրոնը: Նրանց կառաջնորդի միայն մերկ հաշվարկը, շահը, այսինքն՝ ոսկին, որի հանդեպ նրանք կունենան իրական պաշտամունք, այն նյութական բարիքների համար, որ դրանով կարող են ձեռք բերել: Այդժամ, ո՛չ թե հանուն բարու, և ո՛չ էլ նույնիսկ հանուն հասարակության, այլ՝ արտոնյաների դեմ ատելությունից դրդված, գոյերի ստորին դասակարգերը կգան մեր հետևից, ընդդեմ իշխանության մեջ մեր մրցակիցների՝ կրթված ու խելացի գոյերի:
(շարունակելի)
թարգմանությունը ռուսերն բնագրից՝ Հիքսոս Արթուրի
Leave a Reply