Օգոստոսի սկզբնօրերից մեկի կեսգիշերին, Գեղամա լեռների Ակնա լճի ափին դրած վրանից ոչ հեռու, մարվող խարույկի մոտ նստած, դիտում եմ շրջակայքը: Անդորր է: Ոչ մի շարժում ու շշուկ: Չորսբոլորը՝ «սևազգեստ» սարերն են, որոնք կարծես կասկածամիտ վերաբերմունք ունեն իմ նկատմամբ, հավանաբար «մտածում են», որ այդտեղ եմ եկել հանք որոնելու նպատակով:
Նայում եմ լճին. մի անսովոր ու աննկարագրելի պատկեր: Լճի հանդիպակաց` Արևելյան ափում, ջրի վրա պառկած է սև գույնի հսկայական մի «սղոց»: Լճի մակերեսը խաղաղ է, անսովոր գեղեցկությամբ մետաղական սառը փայլով, կարծես իսկը արծաթհայելի և դրա վրա դաջված՝ աստղեր և իհարկե՝ Լուսինը: Զմայլիչ պատկեր: Երկար դիտելուց հետո հասկանալի դարձավ, որ «սղոցի» ատամները՝ սարերի շարասյան արտացոլանքն է լճում:
Քնկոտ ու կիսաբաց աչքերով, ուսապարկին հենված, վայելում եմ բնության այդ հրաշքը…
Հանկարծ նկատում եմ, որ լճում դաջված աստղերը, մերթ ընդ մերթ, ծածկվում են ինչ-որ ստվերով: Չորս կողմը զննելով տեսա, որ Աժդահակ լեռան կողմից՝ լճափով դեպի ինձ է գալիս մի մարդ: Հասկանալի դարձավ, որ լճի մեջ աստղերի արտացոլանքի ծածկողը նրա ստվերն է: Նա մոտեցավ կիսադատարկ տոպրակը ձեռքին, ասաց, որ օտարական է, որոշել է Հայաստան գալ, ուստի սովորել է հայերենը: Նա ոտաբոբիկ էր և թեթև հագնված: Պարզ երևում էր, որ մրսած է ու սոված: Հանգչող խարույկի վրա փայտ ավելացրի: Խարույկի բոցն ավելի տեսանելի դարձրեց նրա դեմքի մանրամասները: Նա թխամաշկ էր, սակայն ձեռքի ափերը սպիտակ էին, անսովոր նեղ ճակատով, խիտ մազերով, կիսաշեղ աչքերով:
Ուտելիքի պակաս ունեի: Կարողացա տալ միայն մի կտոր բոքոն, ինչը նրան շատ ուրախացրեց: Տոպրակից արագորեն հանեց երկու բուռ խորոված մորեխ և մեծ ախորժակով կերավ բոքոնի հետ: Ուտելուց և ուրցով թեյ խմելուց հետո աշխուժացավ և սկսվեց ինձ համար անսպասելի մի զրույց:
Նա ներկայացավ որպես Հիսուս Քրիստոս, ինչին ես հակադարձեցի, որ եկեղեցական և Վերածննդի, ինչպես նաև այլ շրջանների նկարիչների պատկերած Քրիստոսը լայնաճակատ, գեղեցկադեմ, սպիտակամորթ արմենոիդ է, այսինքն, իմ զրուցակցի հակապատկերը: Նա ասաց, որ դա արդեն եկեղեցու գործն է, թե ինչպես ներկայացնի ինձ ու ինչ գաղափարներ կապի իմ անվան հետ, իսկ նկարիչները պարզ է, որ պիտի նկարեին ու այսօր էլ պիտի նկարեն միայն եկեղեցու ուզած ձևով: Նաև ասաց, որ շատ քիչ ժամանակ ունի և հարցերով չմիջամտեմ, որպեսզի կարողանա իր ասելիքն ասել և այստեղից հեռանալ մինչ լուսաբացը, քանզի իր հորից ժառանգած բնույթի պատճառով՝ ցերեկը քնում է որևէ թաքստոցում, իսկ գիշերը՝ շրջագայում:
Եվ նա սկսեց իր խոսքը՝
— Մարդի՛կ, նախ պետք է ականջի օղ անել հետևյալը՝ անմտություն է հավատալ այն ստին, որ իբր մարդը մահացել, վերակենդանացել և աստված է դարձել: Միայն ծայրահեղ տգետը և հիմարը կարող է հավատալ այդ ցնդաբանությանը: Ինչ վերաբերում է իրականությանը, ապա ես ծնվել, ապրել և մահացել եմ, ինչպես կարգն է: Բանական մարդուն հայտին է, որ մահանալուց հետո մարդու օրգանիզմը քայքայվում է, հիմնականում դառնալով ջուր և ածխածնի օքսիդ: Ասածս այն է, որ իմ անունը լսելիս մշտապես պետք է ըմբռնեք ու հասկանաք, որ գործ ունեք, մարդկության գոյության ընթացքում մահացած, միլիարդավոր մեռելներից մեկի հիշատակի հետ:
Պետք է ասեմ, որ ես որևէ ուսմունք չեմ ստեղծել, հետևաբար, այն, ինչ շարադրված է ավետարաններում և քարոզվում է քրիստոնեական ուսմունք անվամբ, ինձ հետ կապ չունի: Նաև պետք է հասկանաք, որ այդ ուսմունքն անհատի գաղափարը չէ, այն կոլեկտիվ աշխատանքի արդյունք է և ստեղծվել է սիոնական կազմակերպության պատվերով, իսկ ինձ աշակերտներ ներկայացվող ավետարանիչներ անվանվողները ապրել են իմ մահվանից հետո և գրել են այն, ինչ համապատասխան է սիոնիզմի ծրագրին ու գաղափարախոսությանը:
Ավետարաններում և եկեղեցական ծեսերում բացահայտորեն վարկաբեկվում է իմ անձը և իմ ընտանիքը: Ավետարաները գրողները իմ կյանքը` սկսած ծննդից մինչ մահ, պարուրել են կեղծիքով և նենգամիտ հորինվածքներով, անգամ՝ ինձ ներկայացնելով որպես կույսի որդի: Պետք է ձեզ ասեմ, որ ես ծնվել եմ բնական ճանապարհով, այլ ոչ կեսարյան հատումով:
Մարդի’կ, ձեզ եմ հարցնում, իրեն ինչպե՞ս կզգար ավետարանների հեղինակներից կամ եկեղեցիներում քարոզներ կարդացող հոգևորականներից որևէ մեկը, եթե նրա բազմազավակ մորը կույս կոչեին: Իմ մայրը ութ զավակ է ծնել: Ճիշտ է, դեռահաս տարիքում խաբեությամբ հղիացել ու ծնել է ինձ, սակայն ամուսնանալուց հետո նրա զավակների հայրը Հովսեփն է: Իմ մայրը իր վարքով մյուս եբրայուհիներից չի տարբերվել:
Կարծում եմ դուք արդեն սկսել եք հասկանալ, որ քրիստոնեությունը հուդայականության, իմա՝ հրեականության մաս է կազմում և ամբողջովին միտված է սիոնիզմի ծրագրի իրականացմանը, այսինքն՝ Երկրագունդը եբրայեցիների սեփականությունը դարձնելուն:
Ավետարաններից այն կարծիքն է ձևավորվում, որ ես` Հիսուսս իբր հեզ, մելամաղձոտ ու տխրադեմ մի մարդ եմ եղել: Այստեղ միակ ճշմարտությունն այն է, որ իրոք տխրադեմ եմ եղել, քանզի մանկության ու պատանեկությանս տարիներին ինձ մշտապես ծաղրել են մի հայտնի պատճառով, սակայն կյանքիս ընթացքում սիրել ու սիրվել եմ, տարբեր առիթներով ծեծել ու ծեծվել, կերել ու խմել, առավելապես սիրել եմ տապակած մորեխ և գինի… ապա մահացել ու քայքայվել-վերացել, ինչպես ցանկացած կենդանի օրգանիզմ: Ես միայն մի բանով եմ տարբերվել ձեզանից՝ երբեք հիմար հեքիաթների, օրինակ, անդրշիրիմյան կյանքի, դրախտ ու դժոխքի չեմ հավատացել:
Ես աշխատել եմ որպես ռաբբի և գործնականում կիրառել եմ թալմուդական ծեսեր, նաև՝ արյունալի, միաժամանակ ցանկացել եմ հռոմեական կայսրության դեմ խռովություն կազմակերպել՝ Հռոմը Հուդային հանձնելու նպատակով, որի համար էլ ինձ նվաստացուցիչ մահվան արժանացրին. չեմ հիշում, խաչեցի՞ն, թե՞ ցցի վրա նստեցրին, ինչը իմ արյունակից եբրայեցիները շատ ծանր տարան, քանզի նրանք ինձ ընդունում էին որպես իրենց թագավորի և միտք էին փայփայում, որ դա իրականություն կդառնա: Ճիշտ է, նրանց այս երազանքը չիրականացավ, սակայն նրանք աշխարհին տիրանալու իրենց ծրագիրը կարողացան իմ անվամբ երկինք բարձրացնել՝ աստվածացնել և պարտադրել օտար ժողովուրդներին, այսինքն՝ իրենց հավանական զոհերին, որը անհամեմատ ավելի մեծ օգուտներ բերեց իրենց, քան եթե չսպանվեի ու դառնայի նրանց թագավորը:
Օգտագործելով երկնային դարձրած այս զենքը, իմ արյունակիցները կարողացել են բազում ժողովուրդների հեշտությամբ հիմարացնել և իրենց թակարդը գցել, և այն էլ այնպիսի թակարդ, որը կարող եմ մահվան թավշյա թակարդ անվանել: Առավել զարմանալին այն է, որ այդ ժողովուրդները, հարյուրամյակներ շարունակ խարխափում են նշված թակարդում և այդտեղից դուրս պրծնելու մասին չեն էլ մտածում: Գուցե հարցնեք, թե ինչո՞ւ եմ այն թավշյա անվանում. թավշյա եմ անվանում այն պարզ պատճառով, քանզի դուք՝ իմ անվամբ կոչվող կրոնի հետևորդներդ, այդ թակարդում հայտնվելուց հետո ձեզ երանության մեջ եք զգում, և ձեզ թվում է, թե բոլոր հոգսերից ազատված եք և ձեր առջև ծառացած բոլոր խնդիրները ձեր փոխարեն իբր ես` Հիսուսս պետք է լուծեմ: Արդյո՞ք դուք չեք հասկանում, որ սրանով դուք ձեզ տանում եք դեպի քայքայում ու ինքնաոչնչացում:
Նենգամիտ սիոնիստները ձեզ հավատացրել են, թե մեռնելուց հետո վերակենդանանալու եք և մեռյալների աշխարհում ես ձեզ համար երջանիկ կյանք եմ ապահովելու՝ բազմատեսակ ու ախորժալի սննդով լեցուն սեղաններ և իդեալական բնական միջավայր: Ահա թե ինչու հպարտությամբ եք տանում ձեզ բաժին հասած անգամ ամենաեղերական դժբախտությունները` թե անձնական, թե ընտանեկան, թե ազգային: Հիվանդ միտք: Ամոթալի կարճատեսություն: Վերլուծական մտքի բացակայություն:
Եվ դուք՝ ձեզ բանական համարողներդ, հավատում եք, որ մեռելը աստված է դարձել և ձեր կյանքն ու ապագան կապում եք այդ մեռելի՝ Քրիստոսիս անվան հետ և ամենագլխավորը՝ մոռացել եք ձեր բուն աստվածներին՝ բնապաշտության անգերազանցելի գոհարները: Ահա թե ինչու, ես համարձակորեն ձեզ կանվանեմ ոչխարներ, իսկ ձեր ուղեղները լվացողներին՝ նենգ ու բանիմաց սատանաներ:
Քրիստոնեությունը` մարդկանց մշտապես սարսափի մեջ պահող և միայն մեռնելուց հետո բարեկեցիկ կյանք խոստացող այդ ցնորական ու մահաբեր կրոնը հարյուրամյակներ շարունակ հովանավորվում է պետությունների կողմից, այն պարզ պատճառով, որ պետական պաշտոնյաները գիտեն, որ սեփական գիտակցությանը չվստահող, մշտապես սարսափի մեջ գտնվող, հեզ ու խոնարհ մարդկանց ղեկավարելն առանձնապես ջանք չի պահանջում, իսկ մարդկանց մեջ սարսափը՝ մարդկային բանականությունը անջատող այդ հզորագույն զենքը խորացնելու և հավերժացնելու, նրանց դատողությունից, առողջ մտքից խլելու գործում` եկեղեցու դերը անգնահատելի է: Ահա թե ինչու, մշտապես գործում է եկեղեցի-պետություն դաշինք ստոր գործարքը: Պատահական չէ, որ հիմնականում պետական միջոցներով են խարույկների վրա այրվել և պետական բանտերում անասելի տառապանք կրելով իրենց մահկանացուն կնքել Հիսուսիս վերագրվող կրոնի որևէ հարցում անգամ պարզաբանել ցանկացողը: Այսօր էլ պետական պաշտոնյաներն անում են ամեն հնարավորը, որպեսզի կյանքը լիովին կրոնականացվի: Փաստորեն, եկեղեցի-պետություն համագործակցությամբ, մարդիկ հայտնվել են կրկնակի ցանցում:
Դուք պետք է տարանջատեք ու հասկանաք քրիստոնեություն-պետություն և բնապաշտություն-պետություն փոխհարաբերությունը: Վերջինի դեպքում է, որ պետությունը հզորանում է և մարդիկ ապրում են արժանապատիվ-բարեկեցիկ կյանքով:
Մարդի՛կ, ինչ եք կարծում, քրիստոնեական եկեղեցին ու պետությունը ինչո՞ւ էին մարդկանց խարույկի վրա այրում, չէ՞ որ դա նրանցից հարյուրավոր անգամ ավելի շատ միջոցներ է պահանջել, քան, եթե զոհին սպանեին սովորական եղանակով: Գոնե ինձ համար պարզ է, որ ցուցադրաբար մարդկանց կիզումը արվում էր այն նպատակով, որ մարդկանց մեջ սարսափն առավել խորանա ու կարծրանա: Նույն նպատակով է, որ Հայոց աստծուն ու սրբերին պաշտող հայերի ոտքերի և ձեռքերի ջլերը հատելուց հետո նրանց տեղափոխում էին բորոտանոց, որպեսզի այնտեղ մահանան: Պարզ է, որ այդ հրեշավոր կիզումների ու ջլերի հատումների ականատեսները հասկանում էին, որ իրենք, իրենց զավակներն ու հարազատները նույն բախտին կարժանանան, եթե բացարձակ խոնարհում չցուցաբերեն եկեղեցու սպասավորների առջև: Նաև ինքներդ փորձեք պատկերացնել, թե այդ հոգեցունց դաժանություններին ականատես երեխաներն ահ ու սարսափի ինչպիսի բեռի տակ են ապրել և նրանց մոտ ինչպիսի հոգեկերտվածք է ձևավորվել: Կարծում եմ, արդեն հասկացաք, որ դուք նրանց ժառանգորդներդ պարուրված եք սարսափի իշխանությամբ և զրկված՝ վերլուծական մտքից ու վերացական դատողությունից: Այսինքն, դուք արդեն հիմնականում կորցրել եք մարդուն բնորոշ կարևորագույն հատկանիշները:
Ինձ աշակերտներ ներկայացվող սիոնիստ ավետարանիչները, ինձ են վերագրել մարմնավաճառների վաստակով ապրողի, աճպարարի, կախարդի, աստծու օգնականի և գերագույն աստծու կարգավիճակ: Նրանք իմ անվան հետ են կապում զանգվածային հիպնոսի ու աճպարարության բազում դեպքեր. իբր հինգ բոքոնով և երկու ձկնով կշտացրել եմ հինգ հազար մարդ և տասներկու կողով հաց ու ձուկ էլ ավելացրել եմ, կամ թե քայլել եմ ջրի վրա, ջուրը գինի եմ դարձրել, թաշկինակով մուկ եմ բռնել և այլն: Նրանք ինձ նաև ներկայացնում են, որպես հարբեցողի: Չեմ ժխտում, ուտել-խմելու առիթը բաց չեմ թողել, սակայն չափի սահմաններում:
Ավետարանիչները ինձ վերագրել են ահ ու սարսափ առաջացնողի` ահեղ դատաստան տեսնողի մի զարհուրելի կերպար, ինչը մարդկանց մեջ սարսափ է ներարկել, այն էլ այն աստիճանի խորը, որ նրանց բանական մարդուց դարձրել է ձեռնասուն և զրկել կյանքը ճանաչելու, լիարժեք կյանք վայելելու բնատուր պարգևից: Փաստորեն իմ կերպարը դարձրել են մարդկանց հետապնդող պողպատյա ճոպանից պատրաստված մի սարսափազդու խարազան, որի անունը լսելիս կամ հիշելիս մարդիկ սարսափից ուղղակի հալվում են և մարդու երևակայության մեջ ինչքան զորավոր է այդ խարազանը, այնքան նա առատաձեռն է դառնում, իհարկե` միայն եկեղեցու համար: Ահա թե ինչու եկեղեցու սպասավորները շարունակ բարեկեցիկ կյանք են վայելում, իսկ եկեղեցին տիրացել է անասելի կարողությունների:
Միլիոնավոր դյուրահավատ անջատվածներ մշտապես երկմտանքի մեջ են, թե իրենց նիստ ու կացը, մտածելակերպը և ընդհանրապես, մարդուն բնորոշ ցանկացած գործողություն արդյո՞ք հաճո է ինձ` Քրիստոսիս, թե ոչ և ինչպես վարվեն, որ ինձ առավել հաճո լինեն: Պարզ ասած, մարդկանց վարակել են խիստ վտանգավոր մի հիվանդությամբ, որը, դժբախտաբար, արդեն ժառանգական է դարձել, քանզի այն մոր կաթի հետ մատուցվում է հենց օրորոցից: Այսինքն՝ յուրաքանչյուր ընտանիք դարձել է կրոնական մի բջիջ: Նաև սա է պատճառը, որ նույնիսկ, ապրուստի միջոցների սղության պայմաններում, անսանձ թափով ծավալվում է մատուռներ, եկեղեցիներ ու վանքեր կառուցելու մոլուցքը, հասկանալի է` մեռնելուց հետո Քրիստոսիս հետ սեղան նստելու, երկնքում ապահով ապրելու հույսով: Հիմարք, այդ ո՞ր մեռելն է սեղան նստել, որ ես՝ մեռյալս սեղան նստեմ և ձեզ էլ՝ մեռած վիճակում սեղանակից դարձնեմ: Սառը ջուր լցրեք ձեր զառանցամիտ ու անջատված գլուխներին, գուցե սթափվեք:
Ձեր հավատակիցների վարքագծերից շատ լավ գիտեք, որ նրանք ամենևին թույլ չեն տալիս, որ իրենց գիտակցության ոլորտ մտնի և վերլուծության առարկա դառնա այդ
ուսմունքից դուրս որևէ այլ գաղափար և իր գիտակցման ամբողջ ծավալը նվիրում է իրենց պաշտած ուսմունքին և այդտեղից դուրս են վռնդում իրենց պաշտածին հակասող բոլոր գաղափարները, այն դեպքում, երբ քրիստոնեության հետևորդի ենթագիտակցության մեջ ամրագրված է ինքնաոչնչացման անհրաժեշտությունը:
Մարդի՛կ, նախ պետք է հասկանաք, թե քրիստոնեությունը ի՞նչ նպատակ է հետապնդում: Պարտավորված եմ հայտարարել, որ հուդայական և քրիստոնեական եկեղեցիներն ընդհանրական մեկ գմբեթի տակ են, երբ այդ գմբեթը ՝ Երկրագունդը հրեաներին հանձնելու և ոչ հրեաներին ոչնչացնելու սիոնիստական ծրագիրն է: Այս զարհուրելի ծրագիրը քրիստոնյաների մեծամասնության համար տեսանելի ու ըմբռնելի չէ:
Դատեք ինքներդ, քրիստոնեությունը չլողանալը և կեղտոտ-ցնցոտի հագուստ կրելը, տղամարդու և կնոջ չմերձենալը բարեպաշտություն է համարում: Մարդի’կ, սթափվե՛ք, սիոնիզմը քրիստոնեական ուսմունքի անվան տակ ձեզ է մատուցում դանդաղորեն քայքայող ու դեպի գերեզման տանող մի ուսմունք: Այդ ուսմունքի հետևանքով է, որ դուք բարի ու հանդուրժող եք թշնամու նկատմամբ, սակայն նույնիսկ ամենամոտ հարազատների նկատմամբ լցված եք չկամությամբ, ամբարշտությամբ, նախանձով, նույնիսկ՝ ատելությամբ, ազգն ու հայրենիքը երկրորդական եք համարում, այսինքն, ձեր իսկ կյանքի ճանապարհին անհաղթահարելի ժայռ եք գլորում և կործանում ձեր ապագան՝ Վերին Սիոն հորինված զառանցավայրը համարում եք ձեր «իրական» բնակավայրն ու հայրենիքը: Սա է ձեր երազանք-նպատակը: Իսկ իրական կյանքում՝ թերըմբռնումը և դատողության ախտահարումը ձեզ հասցրել է ծիծաղելի ու ողորմելի այնպիսի վիճակի, որ ձեր բուն Հայրենիքը լքելով և օտար երկրներում տուն ու եկեղեցի կառուցելով՝ համարում եք, թե Ազգանպաստ գործ եք կատարում:
Եկեղեցին իմ ծննդյան օրը տեղափոխել-հարմարեցրել է անհիշելի ժամանակներից պաշտվող Արևի «ծննդյան» օրվա հետ, անգամ պահպանելով հնագույն հավատքներում ասված խոսքերը` «Կույսը ծնեց», «Արևը ծնվեց»: Ոչ միայն այդ, եկեղեցին նաև քրիստոնեացնում է բոլոր այն պաշտամունքներն ու ծեսերը, որոնց դեմ հարյուրամյակներ շարունակ անհաշտ պայքար մղելուց հետո ի վերջո համոզվեց, որ դրանք մարդկանց հիշողությունից անհնար է պոկել-հանել:
Ինչո՞ւ եք այդքան դյուրահավատ ու անտարբեր ձեր կյանքի ու ապագայի նկատմամբ, չէ՞ որ բնությունը ձեզ օժտել է մտածելու, խորհելու, վերլուծելու կարողություններով և լավագույն այլ հատկանիշներով, ինչո՞ւ եք թույլ տալիս, որ դրանք խլեն ձեզանից, ինչո՞ւ եք դարձել խոսող ձեռնասուններ:
Դուք կուրորեն հետևում եք մի ուսմունքի, որը ձեզ օտարում է բնությունից, հարազատներից, ազգից, ամայացնում ձեր եսը, այն հիմար հույսով, որ մեռնելուց հետո իբր լավ կապրեք: Համարձակություն ունեցեք այդ խնդիրը ինքնուրույն քննել: Եթե վախենում եք մարդկանց մոտ անկեղծորեն արտահայտվել և անգամ չեք վստահում ձեր հարազատներին, ապա գոնե ձեր մտքում փորձեք քննել ճակատագրական այս խնդիրը:
Մշտապես հիշեք՝ իմ կերպարը սարքովի է, իսկ քրիստոնական կրոնի գլխավոր նպատակն է՝ արհամարհանք սերմանել անձնականի, ընտանեկանի, ազգայինի, բարոյականի, բնականի նկատմամբ, մարդուն օտարել ինքն իրենից և բնությունից, կտրել մարդու ազգակցական, ժառանգական, տոհմային բոլոր կապերը և մարդկային աշխարհը վերածել աղճատված-փոշիացած՝ իրար նկատմամբ թշնամաբար տրամադրված անհատների աշխարհի: Այսինքն՝ քաղաքացիական անդեմ հասարակության ստեղծում, որը հրեաներին հնարավորություն կտա տիրելու ամբողջ աշխարհին…
Կարմիր բադերի ճիչն արթնացրեց ինձ:
Հակոբ Սանասարյան
17.12.2019
Leave a Reply