Քարահունջ. Նկարում տաշված և անդառնալիորեն փչացրած մենհիրներից մեկը
(https://www.facebook.com/ara.hovhanesyan.1/posts/1160369120797410)
Վերջին ժամանակներս խիստ ակտիվացել են Քարահունջի մասին խոսակցությունները, ով ասես, որ կարծիք ու հիմնավորումներ չի գրում Քարահունջի աստղադիտարան լինելու կամ չլինելու մասին:
Հնավայրի անվան և աստղադիտարան լինելու հարցում`բացի ակադեմիկոս Պարիս Հերունու հետազոտություններից, հաշվարկներից ու զուտ մասնագիտական ապացույցներից, որոնք ընդունվել են աշխարհի գիտնականների կողմից, գոյություն ունեն նաև երկու կարևոր հայտնագործություններ, որոնք հատուկ չնկատելու են տալիս գրեթե բոլոր ընդդիմախոսները.
1․ Մաթեմատիկոս Վաչագան Վահրադյանն ապացուցեց, որ Քարահունջ հուշարձանի հատակագիծը նույնական է Կարապ-Անգղ համաստեղության աստղերի դասավորության հետ: Երբ երկու գծագրերը դնում ենք կողք-կողքի, կարծես թե մեկը մյուսի պատճենը լինեն, իհարկե այսպիսի փաստը հերքելը ընդդիմախոսների համար շատ դժվար է և մնում է միայն չնկատելու տալ և չխոսել այդ մասին: (https://www.facebook.com/vachagan.vahradyan/videos/2103337653025137/ )
2.Կալինինգրադի մեր հայրենակից Գոռ Հովսեփյանը հնավայրի երկու մենհիրի վրա ցույց է տալիս քարի վրա ի սկզբանե արված հարմարությունները (քարերի վրա փորված արմունկների, ոտքերի ու ծնկների տեղ), որոնք արված են քարի անցքից դիտարկումներ կատարելու համար: (https://www.facebook.com/vachagan.vahradyan/posts/2076244782401091, https://www.facebook.com/vachagan.vahradyan/posts/2070871299605106 ): Այս հայտնագործությունն այնքան ակնհայտ է, որ ոչ մի ընդիմախոսի ձեռնտու չէ հիշել կամ առավել ևս խոսել այդ մասին: Հաճախ հոդվածներում կարդում ենք, որ ոչ մասնագետը իրավունք չունի նույնիսկ կարծիք հայտնել հնավայրի մասին, սակայն ասացեք խնդրեմ, այդ ինչպե՞ս է պատահում, որ կալինինգրադցի մեր հայրենակիցը (ոչ մասնագետ), նկատում է քարերի նման կարևոր առանձնահատկությունը, իսկ «սուպերպրոֆեսիոնալ» հնագետ, դոկտոր Փիլիպոսյանը ոչ միայն չի նկատում այդ ակնհայտ փաստը, այլ նույնիսկ հուշելուց հետո էլ չնկատելու է տալիս…
Փիլիպոսյանը համառորեն պնդում է, որ անցքերը արված են քարերը քարշ տալով տեղափոխելու համար, սակայն խուսափում է խոսել այդ անցքերի հիմնականում թեք ուղղվածությունների և երկու կողմից ձագարաձև և հրաշալի հղկվածության մասին, հավանաբար ըստ Փիլիպոսյանի, քարերը քաշելու համար անհրաժեշտ է անցքերը թեք ծակել և անցքի պատերն էլ մանրակրկիտ հղկել:
Մի կարևոր առանձնահատկություն եմ նկատել հնավայրը որպես աստղադիտարան բացառողների հոդվածներում, այնտեղ այնքան անբնական չարություն ու մաղձ կա, որ ես անկախ ինձնից սկսեցի կասկածել այդ մարդկանց ազգային պատկանելության մեջ: Նրանց ոչ միայն չի ուրախացնում մեր երկրում ամենահնագույն աստղադիտարանի գոյությունը, այլ փորձում են օգտագործել ցանկացած հորինված միջոց, այն բացառելու համար:
Ըստ որում, շնորհիվ մեծավաստակ գիտնական Պարիս Հերունու, հուշարձանն արդեն ամբողջ աշխրհում արժանացել էր որպես հնագույն աստղադիտարանի ճանաչման (https://www.facebook.com/handmade.fimo.71/posts/1166542516848482?__xts__[0]=68.ARA_pYq8GghtNOzoSz_aTs2aXvaQv6LBYCP4MjcKtQe_R8oRrdTNmFoPs2nDwNQbchsmQxn2vSEzTLR_dYkAfnpSxvgVGNdThIYT3fq_bgeTO-vqKbVcrHp8mRimuoWXk3wQZt6ApZl2DY0uxTfI4jK76amhMos5Hst0vTS7nFK1Bn42gKWs_w&__tn__=-R ), սակայն մեր ընդդիմախոսները կաշվից դուրս են գալիս աշխարհին ապացուցելու, որ Հերունին ու աշխարհը սխալվել են, Քարահունջը ընդամենը հնագույն գերեցմանոց է…
Քարահունջի առաջին ընդդիմախոսներից էր Լեյդենի համալսարանի դասախոս Հրաչ Մարտիրոսյանը, ով 2011 թվականին հանդես եկավ «Քարահունջ – Stonehenge. առասպելի վերջը» հոդվածով: Ահա թե ինչ է գրում Վաչագան Վահրադյանը այս հոդվածի մասին. «Կարդում էի այդ, եթե կարելի է այդպես անվանել, «գիտական հոդվածը» և հանկարծ նկատեցի, թե ինչքան շատ են քաղաքավարի և ոչ այնքան քաղաքավարի, իսկ երբեմն էլ լկտիության հասնող հայհոյանքները` պիտակավորումներն ու որակավորումները, երբեմն անձնավորված երբեմն էլ ընդհանրական` հայ ժողովրդին կամ նրա տարբեր հատվածներին ուղղված»։
Այո, պիտակավորումներ, թունոտ ու մաղձոտ որակավորումները հայ ժողովրդին ու Հայաստանին ուղղված: Ահա թե ինչ է գրում եվրոպական համալսարանի այս «դոկտորը» Հայկական Միջագետքի Եդեսիա քաղաքի ու հայտնի Պորտասարի մասին. «Ինձ համար անհասկանալի է, թե ինչպես կարող է ՈՒռհա (Եդեսիա) հայտնի քաղաքի մերձակայքում գտնվող այս վայրը հայտարարվել «պատմական Հայաստանի տարածք»: Եվ հետո՝ նման տեղանուն չկա Հայաստանի ու հարակից շրջանների տեղանունների ամենամեծ բառարանում (ՀայՏեղԲառ) կամ ինձ հայտնի որևէ այլ աշխատանքում: Նման հայկական տեղանուն պարզապես չկա (եթե մեկը կուզի հակառակն ապացուցել, թող աղբյուր մատնանշի): Մեր աչքի առջև, ճիշտ Քարահունջի նման, արհեստականորեն սարքվել է ու աստիճանաբար քաղաքացիություն է ստանում ևս մի ուրվական տեղանուն: Մենք պարտավոր ենք պարզապես ԴԵՆ ՆԵՏԵԼ ՊՈՐՏԱՍԱՐ ԱՆՎԱՆՈՒՄՆ ու այդ վայրն անվանել իր՝ Göbekli Tepe անվամբ»։
Սա այն Եդեսիան է, որը Հայոց Աբգար թագավորը վերաշինելով, իր արքունիքը այստեղ է տեղափոխում:
Վերջերս համացանցում հայտնվեց առաջին փոխվարչապետի նախկին մամուլի խոսնակ Կարպիս Փաշոյանի գրառումը Քարահունջի մասին, որտեղ Հայի գենից զզված (իր հայտարարությունն է) այս սուբյեկտը հայտարարում է, որ Պարիս Հերունին ավելի շատ վնաս է տվել հայագիտությանը, քան Թուրքիան ու Ադրբեջանը, այս հայատյացի գրառումը այնքան էլ զարմանալի չէ, ամենազարմանալին այն է, որ այս օրապակասի գրառումը տարածում է փորձված ու պրոֆեսյոնալ հնագետ Համլետ Պետրոսյանը, ով հայտնի է Արցախի Տիգրանակերտի պեղումներով (https://www.facebook.com/Hamlet.L.Petrosyan/posts/2226113424127119 ):
Քարահունջի ընդդիմախոսների շարքը կարելի է շարունակել, սակայն այն սահմանափակենք ունիկալ մի «արվեստագետ»-ով, Մշակույթի նախարության նշանակած Քարահունջի հնավայր արգելոցի տնօրեն Աշոտ Ավագյան, ով իր ծիսա-էրոտիկ ներկայացումներով արդեն ապականել է Քարահունջի հնավայրը, մոտակա բլուրներն ու հուշարձանները (http://armday.am/post/64427/inch-e-katarvo-m-qaraho-nji-patmamshako-tajin-argelotsi-taratsqo-m-(18-lo-sankarner ),
(https://www.facebook.com/ara.hovhanesyan.1/posts/1160369120797410 ):
Իսկ ի՞նչ է կատարվում այսօր Քարահունջի հնավայրում: Այսօր «սուպերպրոֆեսիոնալ» հնագետ Աշոտ Փիլիպոսյանը ավերում է հուշարձանը, պեղումների անվան տակ բացելով մենհիրների հիմքերը, խարխլելով և ավերման վտանգի ենթարկելով հազարամյակներ կանգնած և մեզ հասած հուշարձանը: Ամենասարսափելին այն է, որ այդ մասին ահազանգող քաղաքացիները Մշակույթի երկու փոխնախարարների կողմից որակվել են որպես պրովակատորներ(https://www.facebook.com/ara.hovhanesyan.1/posts/1149132828587706):
Կարծես թե պատմությունը կրկնվում է. ակամա հիշում ենք սովետական տարիները, երբ Հայաստանում մեկը մյուսի հետևից հայտնաբերվում էին հնագույն «ուրարտական» կոչվող հուշարձանները, որոնք Հայերի կողմից ընդունվում էին որպես հայկական, իսկ սեպագրերն էլ փորձում էին կարդալ հայերեն: Անհրաժեշտ էր առաջն առնել և հայերին իրենց տեղը ցույց տալ: Եվ ահա Հայաստան է գործուղվում ջհուդ Պիատրովսկին, ով կարողացավ «հրաշալի» լուծել բոլոր հարցերը, Ուրարտուն հայտարարվեց ոչ հայկական, կեղծվեցին սեպագրերը, Հայ ժողովուրդը հայտարարվեց եկվոր, որոնք իբր ոչնչացրել են Ուրարտներին, յուրացրել նրանց մշակույթը: Դժբախտաբար Պիատրովսկու թևի տակ աճեցին բազմաթիվ հայատյաց ակադեմիկոսներ, որոնք շարունակեցին կեղծել Հայոց պատմությունը և նույնիսկ կարողացան ասպարեզից հեռացնել Պիատրովսկու հիմնական հակառակորդին՝ Մարտիրոս Գավուքճյանին:
Քարահունջի դեպքում՝ իրադրությունն այլ էր: Քարահունջ հնավայրը ուսումնասիրեց ու հնագույն աստղադիտարան հայտարարեց կայացած, մեծավաստակ ու հեղինակավոր ակադեմիկոս Պարիս Հերունին: Հարվածն այնքան անսպասելի էր, որ միջազգային պատմագրության ջհուդ կեղծարարները երկար ժամանակ ուշքի չէին գալիս, մի քանի տարվա մեջ Հերունին կարողացավ աշխարհին ապացուցել, որ Քարահունջը ամենահնագույն աստղադիտարաններից մեկն է: Հայաստան հրավիրվեցին բազմաթիվ մասնագետներ, որոնք մեկը մյուսի հետևից հաստատում էին Հերունու վարկածները:
Միայն Հերունու մահից հետո Պիատրովսկու աշակերտները համարձակություն ունեցան ելույթներ ունենալ նրա դեմ, Լեյդենյան «հայագիտական» կոչվող ամբիոնի դոկտորիկի անհաջող գրոհից հետո գրոհի նետվեց ակադեմիական մարտնչող տգիտությունը՝ դոկտոր Աշոտ Փիլիպոսյանը, ով Հերունու տեսությունը անհիմն հերքելուց բացի իրավունք է ստացել իշխանությունների կողմից նաև ավիրելու ու անդառնալիորեն փչացնելու հազարամյակների հնությունից ժառանգված մեր ազգային մեծագույն արժեքներից մեկը:
Հիմա տեսնենք թե ինչպես էին պայքարում մեր հայրենասեր հայագետների դեմ սովետական ժամանակներում և մեր օրերում: Երբ Պիատրովսկու դեմ Հայ հայագետներից Մարտիրոս Գավուքճյանը համարձակություն ունեցավ բացահայտ պայքար սկսելու, հայտարարելով, որ Ուրարտու կոչվածը նույն Հայաստանն է, հավաքվեցին պիատրովսկիական ակադեմիկոսներ՝ Գևորգ Ջահուկյանը, Գագիկ Սարգսյանը, Բաբկեն Առաքելյանը և այլոք, գրեցին մի խայտառակ նամակ (данос) Կուսակցության կենտկոմ, մատնագիր նամակում մեր դանոսչիկ ակադեմիկոսները հայտնում էին, որ Մարտիրոս Գավուքճյանի հոդվածները հակագիտական են և անհրաժեշտ է արգելել այդ հոդվածների տպագրությունը Հայաստանում: Եվ այսպես, արգելանք դրվեց մեծ ՀԱՅԱԳԵՏԻ ուսումնասիրությունների ու հոդվածների վրա և Մարտիրոս Գավուքճյանը ստիպված եղավ տեղափոխվել Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ:
Իսկ ի՞նչ եղավ մեր ժամանակներում, երբ կարծես թե երկիրը անկախացել է և իրադրություն է փոխվել: Գրեթե նույնը, հավաքվեցին 4 դոկտորներ՝ Վահագն Գյուրզադյան, Էդմոն Գազազյան, Պավել Ավետիսյան, և վերջապես տխրահռչակ Աշոտ Փիլիպոսյան և գրեցին մի խայտառակ մատնագիր նամակ ուղղված Գիտության ու կրթության նախարությանը, որտեղ ակադեմիկոս Պարիս Հերունու գիտական աշխատանքները հայտարարվեց лженаука (կեղծ գիտություն), որից պետք է պաշտպանել մեր դպրոցը և գիտությունը (http://www.golosarmenii.am/article/60001/ostanovit-lzhenauku ):
Ինչպես տեսնում եք, փոխվել են ժամանակները, իրադրությունը, բայց չարի ու խավարի սպասավորների մեթոդները մնացել են նույնը:
Հ.Գ. Ջհուդական ավանդական կրոնական օրենքների գիրքը՝ Թորան ունի մի շատ կարևոր պատվիրան, որը կարդացվում է տարին մեկ անգամ. «Հիշիր — Հայերի հետ մենք վարում ենք կենաց-մահու կռիվ, այստեղ որևէ փոխզիջում բացառվում է – հայերը պետք է ոչնչանան, ՋՆՋԻՐ ՑԱՆԿԱՑԱԾ ՏԵՂԵԿՈՒԹՅՈՒՆ ԵՎ ՀԻՇՈՂՈՒԹՅՈՒՆ ՀԱՅԵՐԻ ՄԱՍԻՆ ԱՇԽԱՐՀՈՒՄ ԵՎ ՏԻԵԶԵՐՔՈՒՄ»: Պատվիրանը մի քանի հազար տարվա պատմություն ունի, այն հիշեցվում ու պարտավորեցնում է ամեն մի ջհուդի պահպանել սրտում ատելություն Հայերի և նրանց սերունդների նկատմամբ մինչև վերջնականորեն չեն ոչնչացրել ամենաչնչին հիշողությունն անգամ Հայի մասին: Ջհուդներն էլ պարտադրում են պատվիրանը իրենց ենթակա գոյերին՝ «ՋՆՋԵԼ ՑԱՆԿԱՑԱԾ ՏԵՂԵԿՈՒԹՅՈՒՆ ԵՎ ՀԻՇՈՂՈՒԹՅՈՒՆ ՀԱՅԵՐԻ ՄԱՍԻՆ ԱՇԽԱՐՀՈՒՄ ԵՎ ՏԻԵԶԵՐՔՈՒՄ»…
Արա Հովհաննեսյան
Քաթար, 16.10.2018
Ի պատիվ Ջահուկյանի՝ պետք է ասել որ նա իր ՙՙԶրույցներ հայոց լեզվի՚ մասին՚ աշխատության մեջ ընդունեց, որ Ուրարտուն հայկական պեոթություն էր, Ուրարտու-ն պետք է կարդալ Արարատ:
Հետաքրքիր է ինչ են ստացել իրենց ազգուրացության համար և արդյոք հայեր են դրանք Ազգովի պետք է պախարակենք դրանց ու թույլ չտանք աղտոտելու մեր պատմությունը