«ՍԻՈՆԱԿԱՆ ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ» -№15 (I մաս)

«ՍԻՈՆԱԿԱՆ ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ» ԿԱՄ ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԿԱԶՄԱՔԱՆԴԵԼՈՒ ՁԵՌՆԱՐԿ
ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ №15 (I մաս)

Ամփոփ – Նույնօրյա համաշխարհային հեղաշրջում։   Մահապատիժները: Գոյմասոնների ապագա ճակատագիրը: Իշխանության խորհրդավորությունը: Մասոնական օթյակների բազմացումը: Իմաստունների կենտրոնական կառավարումը: «Ազեֆականությունը»: Մասոնությունը, որպես բոլոր գաղտնի կազմակերպությունների ղեկավար: Հանրային հաջողության նշանակությունը: Համայնականությունը ոլեկտիվիզմ): Զոհերը: Մասոնների մահապատիժները: Օրենքի և իշխանության հեղինակության անկումը: Նախաընտրյալությունը: Ապագա գահակալության օրենքների հակիրճ և պարզ ձևակերպումը: Հնազանդությունը՝ վերադասին: Միջոցներ՝ ընդդեմ իշխանության չարաշահման: Պատժի դաժանությունը: Դատավորների տարիքային սահմանը: Դատավորների և իշխանության ազատականությունը: Համաշխարհային փողը: Մասոնության բացարձականությունը: Վերաքննության իրավունքը: Ապագա «կառավարիչի» նահապետական «տեսքը»: Կառավարչի աստվածացումը: Ուժեղի իրավունքը, որպես միակ իրավունք: Իսրայելական թագավորը՝ աշխարհի նահապետ:


   Երբ մենք վերջապես ու անդառնալիորեն գանք գահակալության՝ ամենուր միևնույն օրվա համար նախապատրաստած պետական հեղաշրջումների օգնությամբ, վերջնականապես անօգուտ ճանաչված  բոլոր  պետութուններում (մինչ այդ կարող և շատ ժամանակ անցնի, միգուցեև մի ողջ դար), կջանանք որ մեր դեմ դավադրություններ չնյութվեն։ Դրա համար, մենք անգթորեն մահապատժի կենթարկենք բոլորին, ով մեր գահակալությունը կդիմավորի զենքը ձեռքին։
Ցանկացած որևէ նոր գաղտնի կառույցի ստեղծում նույնպես մահապատժի կարժանանա, իսկ ներկայիս գոյություն ունեցողները, որոնք մեզ հայտնի են, ծառայել ու ծառայում են մեզ՝ կլուծարենք և կարտաքսենք   Եվրոպայից, դեպ մյուս աշխարհամասեր։
Այսպես կվարվենք նաև մասոն դարձած այն գոյերի հետ, որոնք չափազանց շատ գիտեն, իսկ նրանք, ում մենք ինչ-ինչ պատճառներով ներում կշնորհենք, վտարվելու մշտական վախի մեջ կապրեն։ Մենք օրենք կհռչակենք, ըստ որի, բոլոր գաղտնի կառույցների նախկին անդամները ենթակա են արտաքսման՝ կառավարման կենտրոն հանդիսացող Եվրոպայից: Մեր կառավարության որոշումը կլինի վերջնական և անբեկանելի:
Գոյերի հասարակություններում, ուր մենք խորը արմատավորել ենք պառակտումն ու բողոքավորությունը, կանոնավոր կարգեր հաստատելը  հնարավոր կլինի միայն դաժան միջոցներով, ինչը նաև կապացուցի մեր անսասան իշխանությունը. չարժե ուշադրություն դարձնել ապագա բարօրության համար մատուցվող զոհերին: Բարօրության հաստատումն է (թեկուզ նույնիսկ զոհաբերությունների գնով), ցանկացած կառավարման պարտվորությունը, որը գիտակցում է, թե ոչ միայն արտոնություններում, այլ նաև պարտականություններում է կայանում իր լինելիությունը։ Կառավարման անսասանության համար կարևորագույն խնդիրը՝ հզորության լուսապսակի ամրապնդումն է, իսկ այդ լուսապսակը  նվաճվում է միայն իշխանության փառահեղ անսասանությամբ, ինչը կունենար անձեռնամխելիության հատկանիշներ՝ Աստծուց ընտրված լինելու խորհրդավոր  հիմնավորումներով:
Մինչև վերջին ժամանակները այդպիսին էր ռուսական ինքնակալությունը՝  աշխարհում մեր միակ լուրջ թշնամին, եփե չհաշվենք Պապությունը (նկատի ունի՝ Վատիկանի իշխանությունը): Հիշենք հետևյալ օրինակը, երբ արյունով հեղեղված Իտալիան՝ նույն այդ արյունը թափած Սուլլայի մի մազին  անգամ չդիպավ. իր հզորության համար Սուլլան աստվածացվում է՝ իր իսկ կողմից խոշտանգված ժողովրդի կողմից, իսկ նրա քաջարի վերադարձը Իտալիա՝ դասում նրան անձեռնամխելիների շարքում .․. Ժողովուրդը չի դիպչում է նրան, ով հիպնոսացնում են սեփական քաջությամբ ու ոգու զորությամբ:
Իսկ մինչ այդ, մինչ մեր գահակալությունը, մենք ընդհակառակը, կստեղծենք և կբազմացնենք ֆրանկմասոնյան օթյակները աշխարհի բոլոր երկրներում, ներքաշելով բոլոր նրանց, ովքեր կարող են դառնալ կամ արդեն դարձել են ականավոր գործիչներ, քանի որ այդ օթյակներում կլինեն հիմնական տեղեկատվության ու ազդեցության միջոցները։
Այդ բոլոր օթյակները մենք կկենտրոնացնենք միայն մեկի, այլոց համար անhայտ, և միայն մեզ հայտնի օթյակի ղեկավարման ներքո, որը բաղկացած կլինի մեր իմաստուններից։ Օթյակները կունենան իրենց ներկայացուցիչը, ով իրենով կպատնեշի մասոնական վերոհիշյալ ղեկավարությանը և ումից մնացյալը կիմանան գաղտնաբառերն ու ծրագրերը։ Այդ օթյակները կլինեն  բոլոր հեղափոխական և ազատական տարրերի հանգուցակետը։ Դրանցում ներգրավված կլինեն հասարակության բոլոր խավերը։ Ամենագաղտնի քաղաքական մտահղացումները մեզ հայտնի կլինեն և կգտնվեն մեր ղեկավարութան տակ, իրենց ծագման առաջին իսկ օրից:
Այդ օթյակների անդամների թվում կլինեն գործակալներ, համարյա բոլոր ազգային ու միջազգային ոստիկանական կառույցներից, քանի որ դրանց ծառայությունն անփոխարինելի է մեզ համար այն առումով, որ ոստիկանությունը կարող է ոչ միայն հաշվեհարդար տեսնել ըմբոստների հետ, այլ նաև կոծկել մեր գործողությունները, դժգոհությունների համար նախադրյալներ ստեղծել և այլն․․․ («ազեֆականություն»– նշումը՝ Ս. Նիլուսի),…
Գաղտնի կառույցներին սովորաբար մեծ հաճույքով  անդամագրվում են խաբեբաները, պաշտոնամոլները և առհասարակ, հիմնականում թեթևամիտները, որոնց հետ դժվար չի լինի գործ ունենալը և նրանց միջոցով գործի քցելու մեր նախագծած մեքենայի մեխանիզմը… Եթե այս աշխարհը խառնակվի, կնաշանակի որ մեզ էր պետք այն խառնշտորել, որպիսի խաթարեինք նրա չափազանց մեծ համերաշխությունը․․․Եթե որևէ տեղ ինչ որ դավ նյութվի, ապա դրա գլխավորը կլինի ոչ այլ ոք, քան մեր հավատարիմ ծառաներից մեկը։ Բնականաբար, մենք և ոչ այլ մեկը կառաջնորդի մասոնական գործողությունները, քանի որ գիտենք թե ուր ենք տանում, գիտենք ցանկացած գործողության վերջնական նպատակը, մինչդեռ գոյերը ոչնչից տեղյակ չեն, նույնիսկ՝  անմիջական արդյունքից․ նրանք սովորաբար մեծամտանում են՝ պահի հաշվարկով տրվելով եսասիրությունը բավարարելու հաճույքին,  ՝ մտածվածն իրագործելու կապակցությամբ, չնկատելով անգամ, որ սույն գաղափարն իսկ իրենց նախաձեռնությունը չէ, այլ մեր կողմից է ներշնչված…
Գոյերըն օթյակներ են մտնում հետաքրքրասիրությունից դրդված, կամ հուսալով, որ դրանց միջոցով կհասնեն հանրային կերակրամանին, ոմանք էլ որպեսզի հնարավորություն ունենան հանրության առջև  սեփական անհիմն ու անիրականանալի երազանքները բարձրաձայնել․ նրանց փափագն է հաջողության զգացողությունն ու ծափահարությունները, ինչի առամուվ, մենք միշտ շռայլ ենք։ Հենց դրա համար էլ մենք տալիս ենք նրանց այդ հաջողությունը, որպեսզի հետո օգտվենք դրա ծնած ինքնահրապուրանքից, ինչի շնորհիվ էլ մարդիկ աննկատելիորեն յուրացնում են մեր ուսմունքը, առանց զգուշանալու դրանից, լիակատար վստահությամբ, որ սեփական անսխալականությունն է մտքեր հեղինակում, իսկ օտար մտքեր արդեն չի կարող ընկալել… Պատկերացնել անգամ չեք կարող, թե ինչպես կարելի է գոյերից ամենախելացիներին անգամ, հասցնել  անգիտակից միամտության, թույլ տալով ինքնազմայլվել, և միևնույն ժամանակ որքան դյուրին է վհատեցնել նրան մի չնչին անհաջողությամբ, թեկուզ ծափերի դադարով, հասցնելով նրան ստրկական հնազանդության հանուն հաջողությունը վերականգնելու…  Որքան որ մերոնք արհամարհում հաջողությունը հանուն սեփական ծրագրերի իրագործման, նույնքան գոյերը պատրաստ են զոհաբերել ցանկացած ծրագիր, միայն թե հաջողության հասնեն: Նրանց այս հոգեբանությունը, բավականաչափ հեշտացնում է մեր խնդիրը՝ նրանց ուղղորդելու հարցում։ Այդ վագրերը ոչխարի հոգի ունեն, իսկ նրանց գլուխներում՝ քամին է սուլում: Մենք նրանց նստեցրինք՝  համայնական սիմվոլիկ միավորի կողմից մարդկային անհատականության կլանման, երևակայական ձիուկի թամքին:
Նրանք դեռ գլուխ չեն հանել ու չեն էլ հանի այդ մտքից, որ նման ձևակերպումը խաբկանք է, որն հակասում է բնության ամենահիմնական օրենքին, որն աշխարհի արարման օրից ստեղծեց՝ մնացյալին չնմանվող միավորը, հենց անհատականության նպատակով…
Եթե մենք ի զորու եղանք հասցնել նրանց նման կույր անմտության, ապա  դա չի հանդիսանո՞ւմ վառ ապացույց, թե որպես մարդկային՝ որքան թերահաս է գոյերի ուղեղը մերի հետ համեմատած: Հենց սա է, մեր հաջողության հիմնական երշախիքը:
Որքան խորաթափանց էին մեր հնագույն իմաստունները, երբ ասում էին, թե լուրջ նպատակի հասնելու համար՝ պետք չէ վարանել ամենատարբեր միջոցներից և հաշվել այդ նպատակի համար զոհաբերվածների քանակը…Մենք չենք հաշվել անասնական սերմից առջացած գոյ-զոհերի քանակը և չնայած որ յուրայիններին էլ ենք զոհաբերել, բայց այսօր աշխարհում նրանց այնպիսի դիրքի ենք հասցրել, որի մասին նրանք նույնիսկ երազել չէին կարող: Յուրայիններից տված համեմատաբար փոքրաքանակ զոհերի գնով՝ կործանումից փրկեցինք մեր ժողովրդին…
Մահը՝ ցանկացած մեկի անխուսափելի վերջաբանն է։ Լավ է մոտեցնել նրանց վերջաբանը՝ ովքեր խանգարում են մեր գործին, քան թե մերոնց, մեր՝ այդ գործի հեղինակողների: Մենք մասոններին այնպես ենք մահապատժի ենթարկում, որ բացի եղբայրներից, ոչ ոք նույնիսկ կասկածել չի կարող, անգամ իրենք՝ զոհերը։ Երբ դա անհրաժեշտություն է, նրանք բոլորն էլ մահանում են այնպես, ասես թե մի սովորական հիվանդությունից… Իմանալով սա,  եղբայրներն իրենց հերթին, նույնիսկ չեն համարձակվում հակադրվել։ Նմանօրինակ մեթոդներով, մենք մասոնության միջավայրից  ի սպառ արմատախիլ արեցինք մեր կագադրությունների դեմ ուղղված բողոքները: Գոյերին ազատականություն քարոզելով, մենք միևնույն ժամանակ, մեր ժողովրդին և գործակալներին պահում ենք անխոտոր հնազանդության պայմաններում:

(շարունակելի)

թարգմանությունը ռուսերն բնագրից՝ Հիքսոս Արթուրի

Comments

comments

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*